Jak?

Odpowiednio rezonujące w poszczególnych partiach naszego ciała  rodzaje okrzyków, rytmy zawołań, swoją barwą, ekspresją, tonami i długościami dźwięków powodują kolejno:

Czaszka- lęk przed utratą kontroli gromadzi się tutaj.

Uformowanie ust, aparatu krzyku jest ważne, aby rezonans pierwotnego krzyku przeniósł się na czaszkę.

Rozluźnienie ramion- zdjęcie poczucia ciężaru spoczywającego na barkach. Każdy mniej lub bardziej odczuwa dźwiganie trosk, odpowiedzialności, presji. To na barkach dźwigamy ciężar życia- cudzy i własny. Rezultat: łagodzenie codziennych napięć

Splot słoneczny- naprzemienne emitowanie krzyku i szeptu przywraca wewnętrzną równowagę. Jeśli zrównoważona energia przepływa swobodnie, przepełnia nas poczucie harmonii. Akceptujemy siebie i okazujemy wdzięczność.

Podbrzusze- energia ziemi i podstawa egzystencji- są fundamentem naszej siły, regulują emocje pierwotne. Świadomy oddech lędźwiowy unosi oczyszczającą moc. To silny strumień powietrza, którego potencjał buduje się w stabilności dolnych partii tułowia, a wyrzucany z płuc. Obok samych dźwięków ważna tu jest postawa ciała, niskie tony krzyku pochodzą z ziemi.

Gdy zaniedbamy stabilność, w tej strefie potrafi się zagnieździć wstyd, poczucie winy, brak akceptacji siebie, niskie poczucie własnej wartości.